Symultaniczno-Sekwencyjna Nauka Czytania to metoda czytania sylabami i jeden z elementów terapeutycznych Metody Krakowskiej. Opiera się ona na wiedzy na temat funkcjonowania ludzkiego mózgu. Twórczynią Symultaniczno-Sekwencyjnej Nauki Czytania jest prof. Jagoda Cieszyńska. Opiera się ona na najnowszych badaniach neuropsychologicznych, a także na wieloletniej praktyce terapeutycznej prof. Jagody Cieszyńskiej. Nazwa metody odnosi się wprost do organizacji funkcji językowych mózgu. Wykorzystuje zarówno mechanizmy symultaniczne, czyli globalne, całościowe, którymi zajmuje się prawa półkula, jak i sekwencyjne, linearne, za które odpowiada półkula lewa. Nauka czytania metodą symultaniczno-sekwencyjną odbywa się w trzech etapach, takich samych jak podczas nabywania systemu językowego przez dziecko – powtarzania, rozumienia oraz nazywania. W pierwszym etapie dziecko powtarza odczytywane przez dorosłego samogłoski/sylaby. W etapie rozumienia dorosły wypowiada samogłoskę lub sylabę, a dziecko wskazuje ją lub podaje. Etap nazywania polega na samodzielnym odczytywaniu pokazanych samogłosek lub sylab przez dziecko.

Metoda Dobrego Startu (MDS) Marty Bogdanowicz należy do metod wspomagania rozwoju psychomotorycznego, edukacji i terapii, angażujących uczenie się wielozmysłowe: wzrokowo – słuchowo – dotykowo – kinestetyczno – ruchowe oraz funkcje językowe i wykonawcze.  Jej celem jest kształtowanie mowy, przygotowanie dzieci do nauki czytania i pisania, uczenie rysowania, poznawanie liter i cyfr. Przygotowywana jest wersja MDS służąca uczeniu się języka angielskiego. Metoda aktywizuje więc rozwój funkcji uczestniczących w procesie czytania i pisania oraz współdziałanie między nimi czyli integrację percepcyjno – motoryczną. Prezentowane tu podejście metodyczne: uczenia się polisensorycznego, w działaniu i w zabawie sprzyja rozwojowi każdego dziecka. Wielką korzyść odnoszą dzieci w wieku przedszkolnym o opóźnionym rozwoju mowy, mający wadą słuchu, o niższej sprawności intelektualnej, a zwłaszcza dzieci „ryzyka dysleksji” oraz uczniowie z dysleksją w okresie nauczania wczesnoszkolnego

Pedagogika zabawy – Klanza – Pedagogika  zabawy włącza  do nauczania i wychowania metody aktywizujące, pobudzające  emocje i wyobraźnię, integrujące  grupę przez działanie. Proponuje zabawy i gry  oparte na  dobrowolności uczestnictwa, wykluczeniu rywalizacji, komunikowaniu się przez ruch, słowo i plastykę. Wymiana myśli i wspólne rozwiązywanie  problemów , sprzyja  integracji grupy. Dzieci w trakcie zabawy  pozbywają się stresu i niepewność, staja się otwarci  na drugiego człowieka, nabywają poczucia własnej wartości i chęci do działania. W trakcie gier z chustą Klanza stymulowany jest wzrok i dotyk. Angażowany jest również cały układ ruchu. Zabawy z chustą edukacyjną mają różnorodny charakter. W ich wyniku dzieci poznają kolory, uczą się pracy w grupie, zdrowej rywalizacji, pobudzają swoją wyobraźnię i stają się bardziej otwarte na nowe doświadczenia. Klanza ułatwia maluchowi adaptację w nowym miejscu i integrację z rówieśnikami. Rozwija jego śmiałość i zaangażowanie w zabawę. Są to cechy, które z pewnością zaowocują w przyszłości i ułatwią dziecku dalszą edukację.

Trening Umiejętności Społecznych (TUS) – to grupowe zajęcia terapeutyczne prowadzone przez psychologa lub pedagoga , które mają na celu podniesienie poziomu kompetencji interpersonalnych dzieci. Dzieci są dobierane do grup na podstawie wieku, poziomu rozwoju, doświadczanych trudności i mocnych stron. Trening umiejętności społecznych jest przeznaczony dla dzieci wycofanych w kontaktach społecznych, powszechnie nazywanych „nieśmiałymi”, mających problem z nazywaniem emocji i radzeniem sobie z nim, nie zawsze wiedzących, jak należy się zachować oraz nie potrafiących odmawiać i reagować, kiedy nie podoba im się to jak inni ich traktują.

Ruch rozwijający Sherborne – Weronika Sherborne wypracowała system  ćwiczeń  ruchowych pod nazwą Ruch Rozwijający. Jest to program  nastawiony na rozwijanie – przez odpowiednie ćwiczenia i zabawy ruchowe- takich cech, jak: poczucie własnej wartości i pewności siebie, poczucie bezpieczeństwa, odpowiedzialność, wrażliwość, umiejętność nawiązywania kontaktów z drugą osobą. Ruch Rozwijający zgodnie z rolą jaką przypisuje autorka, wyraża główną  ideę metody: posługiwanie się  ruchem jako narzędziem  wspomagania rozwoju  psychoruchowego dziecka. System ćwiczeń  wywodzi się z naturalnych potrzeb dziecka zaspokajających w kontakcie z druga osobą. Podstawowe założenia tej metody to rozwijanie  przez ruch: świadomości  własnego ciała i usprawniania ruchowego, świadomości  przestrzeni i działania w niej oraz dzielenia przestrzeni  z innymi  osobami i nawiązywanie  z nimi bliskiego kontaktu.

Metoda aktywnego słuchania muzyki wg Batii Strauss – Dzieci słuchają utworu i wykonują proste ruchy rytmiczne siedząc albo ruchy taneczne według wskazówek nauczyciela. W przypadku dzieci młodszych, są to proste ruchy, ilustrujące krótkie opowiadanie związane z każdym utworem muzycznym. Metoda Batii Strauss daje dzieciom okazję uczestniczenia w utworze muzycznym, przeniknięcia do jego struktury, a w konsekwencji radosny i rozumny odbiór dzieła. Dzieci odczuwają i przeżywają radość wspólnoty tworzenia, dostępną, jakby się mogło wydawać, tylko artystom. Metoda aktywnego słuchania muzyki pozwala na swobodną zamianę ról, jakie mogą pełnić dzieci w danym utworze muzycznym, raz występując w roli wykonawcy, a za chwilę wcielając się w dyrygenta. Dzięki tej metodzie, kształcą swoją wyobraźnię dźwiękową. A utwór, mimo wielokrotnego słuchania nie traci na atrakcyjności. Słuchanie muzyki metodą Batii Strauss integruje różne formy aktywności: słuchanie, granie, tańczenie i śpiewanie z elementami pantomimy, dramy i różnych form plastycznych. Pozwala w sposób niewerbalny odkryć różne aspekty dzieła muzycznego: jego formę, tempo i rytm oraz dynamikę i barwę oraz w stosunkowo krótkim czasie osiągnąć cel zamierzony przez nauczyciela.

„Dziecięca Matematyka” wg. Gruszczyk-Kolczyńskiej – łączy intensywny rozwój intelektualny z kształtowaniem odporności emocjonalnej oraz z ćwiczeniem umiejętności matematycznych. Najważniejsze w tej edukacji są osobiste doświadczenia dziecka. To one stanowią budulec, z którego dziecko tworzy pojęcia i umiejętności. Program jest w taki sposób opracowany aby umożliwić dziecku sukces w nauce szkolnej minimalizując  niepowodzenia podczas procesu uczeniu się matematyki. W przedszkolu edukacja matematyczna metodą E. Gruszczyk- Kolczyńskiej odbywa się poprzez zabawę, atrakcyjne zajęcia oraz w sytuacjach codziennych. Zajęcia są wypełnione zabawami, ciekawymi zadaniami i grami. Ważna jest rozmowa z dzieckiem, gdyż sprzyja to rozwojowi jego myślenia.

Metoda malowania dziesięcioma palcami – jest jedną z najpopularniejszych metod i technik terapii pedagogicznej, które w procesie stymulacji, usprawniania oraz wspomagania rozwoju dziecka, wykorzystują plastykę, muzykę czy też ruch. Metoda ta ułatwia pokonywanie lęków, wewnętrznych zahamowań dziecięcych oraz wzmacnia wiarę we własne możliwości dziecka. Niewątpliwie pobudza jego ekspresję twórczą i jest doskonałą zabawą dla małych twórców, gdyż wykorzystuje naturalną skłonność najmłodszych do pracy z substancjami o konsystencji mazi, błota. Artykuł charakteryzuje metodę, przybliża sposób pracy oraz wskazuje efekty, jakie można osiągnąć stosując ją w pracy terapeutycznej.

Zabawy inspirowane muzyką Moniki Kluzy -wszechstronnie wspierają dziecięcą wyobraźnie i wrażliwość artystyczną, poprzez ciekawe zabawy i warsztaty. Dzięki jej pomysłom i inspiracjom dzieci poznają świat muzyki, tańca, teatru, rysunku a nawet cyrku.